Священное Писание

1. Я нарцисс Саронский, лилия долин!
1. Ego flos campi
et lilium convallium.
2. Что лилия между тернами, то возлюбленная моя между девицами.
2. Sicut lilium inter spinas,
sic amica mea inter filias.
3. Что яблоня между лесными деревьями, то возлюбленный мой между юношами. В тени ее люблю я сидеть, и плоды ее сладки для гортани моей.
3. Sicut malus inter ligna silvarum,
sic dilectus meus inter filios.
Sub umbra illius, quem desideraveram, sedi,
et fructus eius dulcis gutturi meo.
4. Он ввел меня в дом пира, и знамя его надо мною - любовь.
4. Introduxit me in cellam vinariam,
et vexillum eius super me est caritas.
5. Подкрепите меня вином, освежите меня яблоками, ибо я изнемогаю от любви.
5. Fulcite me uvarum placentis,
stipate me malis,
quia amore langueo.
6. Левая рука его у меня под головою, а правая обнимает меня.
6. Laeva eius sub capite meo,
et dextera illius amplexatur me.
7. Заклинаю вас, дщери Иерусалимские, сернами или полевыми ланями: не будите и не тревожьте возлюбленной, доколе ей угодно.
7. Adiuro vos, filiae Ierusalem,
per capreas cervasque camporum,
ne suscitetis neque evigilare faciatis dilectam,
quoadusque ipsa velit.
8. Голос возлюбленного моего! вот, он идет, скачет по горам, прыгает по холмам.
8. Vox dilecti mei!
Ecce iste venit
saliens in montibus,
transiliens colles.
9. Друг мой похож на серну или на молодого оленя. Вот, он стоит у нас за стеною, заглядывает в окно, мелькает сквозь решетку.
9. Similis est dilectus meus capreae
hinnuloque cervorum.
En ipse stat
post parietem nostrum
respiciens per fenestras,
prospiciens per cancellos.
10. Возлюбленный мой начал говорить мне: встань, возлюбленная моя, прекрасная моя, выйди!
10. En dilectus meus loquitur mihi:
“ Surge, amica mea,
columba mea, formosa mea, et veni.
11. Вот, зима уже прошла; дождь миновал, перестал;
11. Iam enim hiems transiit,
imber abiit et recessit.
12. цветы показались на земле; время пения настало, и голос горлицы слышен в стране нашей;
12. Flores apparuerunt in terra,
tempus putationis advenit;
vox turturis audita est
in terra nostra,
13. смоковницы распустили свои почки, и виноградные лозы, расцветая, издают благовоние. Встань, возлюбленная моя, прекрасная моя, выйди!
13. ficus protulit grossos suos,
vineae florentes dederunt odorem suum;
surge, amica mea,
speciosa mea, et veni,
14. Голубица моя в ущелье скалы под кровом утеса! покажи мне лице твое, дай мне услышать голос твой, потому что голос твой сладок и лице твое приятно.
14. columba mea, in foraminibus petrae,
in caverna abrupta.
Ostende mihi faciem tuam,
sonet vox tua in auribus meis;
vox enim tua dulcis,
et facies tua decora ”.
15. Ловите нам лисиц, лисенят, которые портят виноградники, а виноградники наши в цвете.
15. Capite nobis vulpes, vulpes parvulas,
quae demoliuntur vineas,
nam vineae nostrae florescunt.
16. Возлюбленный мой принадлежит мне, а я ему; он пасет между лилиями.
16. Dilectus meus mihi, et ego illi,
qui pascitur inter lilia,
17. Доколе день дышит прохладою, и убегают тени, возвратись, будь подобен серне или молодому оленю на расселинах гор.
17. antequam aspiret dies,
et festinent umbrae.
Revertere; similis esto,
dilecte mi, capreae
hinnuloque cervorum super montes Bether.