Священное Писание

1. И когда я приходил к вам, братия, приходил возвещать вам свидетельство Божие не в превосходстве слова или мудрости,
1. Et ego, cum venissem ad vos, fratres, veni non per sublimita tem sermonis aut sapientiae annuntians vobis mysterium Dei.
2. ибо я рассудил быть у вас незнающим ничего, кроме Иисуса Христа, и притом распятого,
2. Non enim iudicavi scire me aliquid inter vos nisi Iesum Christum et hunc crucifixum.
3. и был я у вас в немощи и в страхе и в великом трепете.
3. Et ego in infirmitate et timore et tremore multo fui apud vos,
4. И слово мое и проповедь моя не в убедительных словах человеческой мудрости, но в явлении духа и силы,
4. et sermo meus et praedicatio mea non in persuasibilibus sapientiae verbis sed in ostensione Spiritus et virtutis,
5. чтобы вера ваша утверждалась не на мудрости человеческой, но на силе Божией.
5. ut fides vestra non sit in sapientia hominum sed in virtute Dei.
6. Мудрость же мы проповедуем между совершенными, но мудрость не века сего и не властей века сего преходящих,
6. Sapientiam autem loquimur inter perfectos, sapientiam vero non huius saeculi neque principum huius saeculi, qui destruuntur,
7. но проповедуем премудрость Божию, тайную, сокровенную, которую предназначил Бог прежде веков к славе нашей,
7. sed loquimur Dei sapientiam in mysterio, quae abscondita est, quam praedestinavit Deus ante saecula in gloriam nostram,
8. которой никто из властей века сего не познал; ибо если бы познали, то не распяли бы Господа славы.
8. quam nemo principum huius saeculi cognovit; si enim cognovissent, numquam Dominum gloriae crucifixissent.
9. Но, как написано: не видел того глаз, не слышало ухо, и не приходило то на сердце человеку, что приготовил Бог любящим Его.
9. Sed sicut scriptum est: “ Quod oculus non vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit, quae praeparavit Deus his, qui diligunt illum ”.
10. А нам Бог открыл это Духом Своим; ибо Дух все проницает, и глубины Божии.
10. Nobis autem revelavit Deus per Spiritum; Spiritus enim omnia scrutatur, etiam profunda Dei.
11. Ибо кто из человеков знает, что в человеке, кроме духа человеческого, живущего в нем? Так и Божьего никто не знает, кроме Духа Божия.
11. Quis enim scit hominum, quae sint hominis, nisi spiritus hominis, qui in ipso est? Ita et, quae Dei sunt, nemo cognovit nisi Spiritus Dei.
12. Но мы приняли не духа мира сего, а Духа от Бога, дабы знать дарованное нам от Бога,
12. Nos autem non spiritum mundi accepimus, sed Spiritum, qui ex Deo est, ut sciamus, quae a Deo donata sunt nobis;
13. что и возвещаем не от человеческой мудрости изученными словами, но изученными от Духа Святаго, соображая духовное с духовным.
13. quae et loquimur non in doctis humanae sapientiae sed in doctis Spiritus verbis, spiritalibus spiritalia comparantes.
14. Душевный человек не принимает того, что от Духа Божия, потому что он почитает это безумием; и не может разуметь, потому что о сем надобно судить духовно.
14. Animalis autem homo non percipit, quae sunt Spiritus Dei, stultitia enim sunt illi, et non potest intellegere, quia spiritaliter examinantur;
15. Но духовный судит о всем, а о нем судить никто не может.
15. spiritalis autem iudicat omnia, et ipse a nemine iudicatur.
16. Ибо кто познал ум Господень, чтобы мог судить его? А мы имеем ум Христов.
16. Quis enim cognovit sensum Domini,
qui instruat eum?
Nos autem sensum Christi habemus.