Священное Писание

1. Опротивела душе моей жизнь моя; предамся печали моей; буду говорить в горести души моей.
1. Taedet animam meam vitae meae;
dimittam adversum me eloquium meum,
loquar in amaritudine animae meae.
2. Скажу Богу: не обвиняй меня; объяви мне, за что Ты со мною борешься?
2. Dicam Deo: Noli me condemnare,
indica mihi cur me ita iudices.
3. Хорошо ли для Тебя, что Ты угнетаешь, что презираешь дело рук Твоих, а на совет нечестивых посылаешь свет?
3. Numquid bonum tibi videtur, si opprimas me
et calumnieris me, opus manuum tuarum,
et super consilium impiorum arrideas?
4. Разве у Тебя плотские очи, и Ты смотришь, как смотрит человек?
4. Numquid oculi carnei tibi sunt,
aut, sicut videt homo, et tu videbis?
5. Разве дни Твои, как дни человека, или лета Твои, как дни мужа,
5. Numquid sicut dies hominis dies tui,
et anni tui sicut humana sunt tempora,
6. что Ты ищешь порока во мне и допытываешься греха во мне,
6. ut quaeras iniquitatem meam
et peccatum meum scruteris,
7. хотя знаешь, что я не беззаконник, и что некому избавить меня от руки Твоей?
7. cum scias quia nihil impium fecerim,
et sit nemo, qui de manu tua possit eruere?
8. Твои руки трудились надо мною и образовали всего меня кругом, — и Ты губишь меня?
8. Manus tuae fecerunt me
et plasmaverunt me totum in circuitu;
et sic repente praecipitas me?
9. Вспомни, что Ты, как глину, обделал меня, и в прах обращаешь меня?
9. Memento, quaeso, quod sicut lutum feceris me
et in pulverem reduces me.
10. Не Ты ли вылил меня, как молоко, и, как творог, сгустил меня,
10. Nonne sicut lac mulsisti me
et sicut caseum me coagulasti?
11. кожею и плотью одел меня, костями и жилами скрепил меня,
11. Pelle et carnibus vestisti me;
ossibus et nervis compegisti me.
12. жизнь и милость даровал мне, и попечение Твое хранило дух мой?
12. Vitam et misericordiam tribuisti mihi,
et visitatio tua custodivit spiritum meum.
13. Но и то скрывал Ты в сердце Своем, — знаю, что это было у Тебя, —
13. Licet haec celes in corde tuo,
tamen scio haec in animo tuo versari.
14. что если я согрешу, Ты заметишь и не оставишь греха моего без наказания.
14. Si peccaverim, observas me
et ab iniquitate mea mundum me esse non pateris.
15. Если я виновен, горе мне! если и прав, то не осмелюсь поднять головы моей. Я пресыщен унижением; взгляни на бедствие мое:
15. Et si impius fuero, vae mihi est;
et si iustus, non levabo caput,
saturatus afflictione et miseria.
16. оно увеличивается. Ты гонишься за мною, как лев, и снова нападаешь на меня и чудным являешься во мне.
16. Si superbia extollar, quasi catulum leonis capies me
et iterum mirabilem te exhibebis in me.
17. Выводишь новых свидетелей Твоих против меня; усиливаешь гнев Твой на меня; и беды, одни за другими, ополчаются против меня.
17. Instauras testes tuos contra me
et multiplicas iram tuam adversum me,
et poenae militant in me.
18. И зачем Ты вывел меня из чрева? пусть бы я умер, когда еще ничей глаз не видел меня;
18. Quare de vulva eduxisti me?
Qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret!
19. пусть бы я, как небывший, из чрева перенесен был во гроб!
19. Fuissem quasi non essem,
de utero translatus ad tumulum.
20. Не малы ли дни мои? Оставь, отступи от меня, чтобы я немного ободрился,
20. Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi?
Dimitte ergo me, ut refrigerem paululum dolorem meum,
21. прежде нежели отойду, — и уже не возвращусь, — в страну тьмы и сени смертной,
21. antequam vadam, et non revertar,
ad terram tenebrarum et umbrae mortis,
22. в страну мрака, каков есть мрак тени смертной, где нет устройства, где темно, как самая тьма.
22. terram caliginis et tenebrarum,
ubi umbra mortis et nullus ordo,
sed sempiternus horror inhabitat ”.