Священное Писание

1. А ныне смеются надо мною младшие меня летами, те, которых отцов я не согласился бы поместить с псами стад моих.
1. Nunc autem derident me
iuniores tempore,
quorum non dignabar patres
ponere cum canibus gregis mei;
2. И сила рук их к чему мне? Над ними уже прошло время.
2. quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo,
et robur iuvenile perierat totum.
3. Бедностью и голодом истощенные, они убегают в степь безводную, мрачную и опустевшую;
3. Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine,
serotino tempore fiebant turbo et vastatio;
4. щиплют зелень подле кустов, и ягоды можжевельника — хлеб их.
4. et mandebant herbas et arborum frutices,
et radix iuniperorum erat cibus eorum.
5. Из общества изгоняют их, кричат на них, как на воров,
5. De medio eiciebantur,
clamabant contra eos tamquam fures;
6. чтобы жили они в рытвинах потоков, в ущельях земли и утесов.
6. ad ripas habitabant torrentium
et in cavernis terrae et petrarum;
7. Ревут между кустами, жмутся под терном.
7. inter frutices rudebant,
sub sentibus se congerebant;
8. Люди отверженные, люди без имени, отребье земли!
8. filii stultorum et ignobilium
et de terra penitus exturbati.
9. Их-то сделался я ныне песнью и пищею разговора их.
9. Nunc in eorum canticum versus sum
et factus sum eis in proverbium.
10. Они гнушаются мною, удаляются от меня и не удерживаются плевать пред лицем моим.
10. Abominantur me et longe fugiunt a me
et faciem meam conspuere non verentur.
11. Так как Он развязал повод мой и поразил меня, то они сбросили с себя узду пред лицем моим.
11. Pharetram enim suam aperuit et afflixit me
et frenum in os meum immisit.
12. С правого боку встает это исчадие, сбивает меня с ног, направляет гибельные свои пути ко мне.
12. Ad dexteram progenies surrexerunt;
pedes meos subverterunt
et complanaverunt contra me semitas ruinae.
13. А мою стезю испортили: всё успели сделать к моей погибели, не имея помощника.
13. Dissipaverunt itinera mea,
insidiati sunt mihi et praevaluerunt,
et non fuit qui ferret auxilium.
14. Они пришли ко мне, как сквозь широкий пролом; с шумом бросились на меня.
14. Quasi rupto muro et aperto irruerunt super me
et sub ruinis devoluti sunt.
15. Ужасы устремились на меня; как ветер, развеялось величие мое, и счастье мое унеслось, как облако.
15. Versi sunt contra me in terrores,
persequitur quasi ventus principatum meum,
et velut nubes pertransiit salus mea.
16. И ныне изливается душа моя во мне: дни скорби объяли меня.
16. Nunc autem in memetipso effunditur anima mea;
et possident me dies afflictionis.
17. Ночью ноют во мне кости мои, и жилы мои не имеют покоя.
17. Nocte os meum perforatur doloribus;
et, qui me comedunt, non dormiunt.
18. С великим трудом снимается с меня одежда моя; края хитона моего жмут меня.
18. In multitudine roboris tenent vestimentum meum
et quasi capitio tunicae succinxerunt me.
19. Он бросил меня в грязь, и я стал, как прах и пепел.
19. Proiecit me in lutum,
et assimilatus sum favillae et cineri.
20. Я взываю к Тебе, и Ты не внимаешь мне, — стою, а Ты только смотришь на меня.
20. Clamo ad te, et non exaudis me;
sto, et non respicis me.
21. Ты сделался жестоким ко мне, крепкою рукою враждуешь против меня.
21. Mutatus es mihi in crudelem
et in duritia manus tuae adversaris mihi.
22. Ты поднял меня и заставил меня носиться по ветру и сокрушаешь меня.
22. Elevasti me
et quasi super ventum ponens dissolvisti me.
23. Так, я знаю, что Ты приведешь меня к смерти и в дом собрания всех живущих.
23. Scio quia morti trades me,
ubi constituta est domus omni viventi.
24. Верно, Он не прострет руки Своей на дом костей: будут ли они кричать при своем разрушении?
24. Verumtamen non ad ruinam mittit manum;
et in exitio eius erit salvatio.
25. Не плакал ли я о том, кто был в горе? не скорбела ли душа моя о бедных?
25. An non flebam quondam super eo, qui afflictus erat,
et compatiebatur anima mea pauperi?
26. Когда я чаял добра, пришло зло; когда ожидал света, пришла тьма.
26. Exspectabam bona, et venerunt mihi mala;
praestolabar lucem, et eruperunt tenebrae.
27. Мои внутренности кипят и не перестают; встретили меня дни печали.
27. Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie;
praevenerunt me dies afflictionis.
28. Я хожу почернелый, но не от солнца; встаю в собрании и кричу.
28. Taetro vultu incedebam sine consolatione,
consurgens in turba clamabam.
29. Я стал братом шакалам и другом страусам.
29. Frater fui draconum
et socius struthionum.
30. Моя кожа почернела на мне, и кости мои обгорели от жара.
30. Cutis mea denigrata est super me,
et ossa mea aruerunt prae caumate.
31. И цитра моя сделалась унылою, и свирель моя — голосом плачевным.
31. Versa est in luctum cithara mea,
et organum meum in vocem flentium.