Священное Писание

1. Человек, рожденный женою, краткодневен и пресыщен печалями:
1. Homo natus de muliere,
brevi vivens tempore, commotione satiatur.
2. как цветок, он выходит и опадает; убегает, как тень, и не останавливается.
2. Qui quasi flos egreditur et arescit
et fugit velut umbra et non permanet.
3. И на него-то Ты отверзаешь очи Твои, и меня ведешь на суд с Тобою?
3. Et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos
et adducere eum tecum in iudicium?
4. Кто родится чистым от нечистого? Ни один.
4. Quis potest facere mundum de immundo?
Ne unus quidem!
5. Если дни ему определены, и число месяцев его у Тебя, если Ты положил ему предел, которого он не перейдет,
5. Si statuti dies hominis sunt,
et numerus mensium eius apud te est,
et constituti sunt termini eius, quos non praeteribit,
6. то уклонись от него: пусть он отдохнет, доколе не окончит, как наемник, дня своего.
6. averte oculos tuos ab eo, ut quiescat,
donec solvat, sicut mercennarius, dies suos.
7. Для дерева есть надежда, что оно, если и будет срублено, снова оживет, и отрасли от него выходить не перестанут:
7. Nam lignum habet spem;
si praecisum fuerit, rursum virescet,
et rami eius non deficient.
8. если и устарел в земле корень его, и пень его замер в пыли,
8. Si senuerit in terra radix eius,
et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
9. но, лишь почуяло воду, оно дает отпрыски и пускает ветви, как бы вновь посаженное.
9. ad odorem aquae germinabit
et faciet comam quasi novellae.
10. А человек умирает и распадается; отошел, и где он?
10. Homo vero cum mortuus fuerit et debilitatur,
exspirat homo et, ubi, quaeso, est?
11. Уходят воды из озера, и река иссякает и высыхает:
11. Recedent aquae de mari,
et fluvius vacuefactus arescet;
12. так человек ляжет и не станет; до скончания неба он не пробудится и не воспрянет от сна своего.
12. sic homo, cum dormierit, non resurget:
donec atteratur caelum, non evigilabit
nec consurget de somno suo.
13. О, если бы Ты в преисподней сокрыл меня и укрывал меня, пока пройдет гнев Твой, положил мне срок и потом вспомнил обо мне!
13. Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno seponas me
et abscondas me, donec pertranseat furor tuus,
et constituas mihi tempus, in quo recorderis mei?
14. Когда умрет человек, то будет ли он опять жить? Во все дни определенного мне времени я ожидал бы, пока придет мне смена.
14. Putasne mortuus homo rursum vivat?
Cunctis diebus, quibus nunc milito,
exspectarem, donec veniat immutatio mea.
15. Воззвал бы Ты, и я дал бы Тебе ответ, и Ты явил бы благоволение творению рук Твоих;
15. Vocares me, et ego responderem tibi;
opus manuum tuarum requireres.
16. ибо тогда Ты исчислял бы шаги мои и не подстерегал бы греха моего;
16. Tu quidem nunc gressus meos dinumerares,
sed parceres peccatis meis.
17. в свитке было бы запечатано беззаконие мое, и Ты закрыл бы вину мою.
17. Signares quasi in sacculo delicta mea,
sed dealbares iniquitatem meam.
18. Но гора падая разрушается, и скала сходит с места своего;
18. Mons cadens decidit,
et saxum transfertur de loco suo;
19. вода стирает камни; разлив ее смывает земную пыль: так и надежду человека Ты уничтожаешь.
19. lapides excavant aquae,
et alluvione terra inundatur:
et spem hominis perdes.
20. Теснишь его до конца, и он уходит; изменяешь ему лице и отсылаешь его.
20. Praevales adversus eum, et in perpetuum transiet;
immutas faciem eius et emittis eum.
21. В чести ли дети его — он не знает, унижены ли — он не замечает;
21. Sive nobiles fuerint filii eius, non novit;
sive ignobiles, non intellegit.
22. но плоть его на нем болит, и душа его в нем страдает.
22. Attamen caro eius, dum vivet, dolet,
et anima illius super semetipso luget ”.