Священное Писание

1. Молитва страждущего, когда он унывает и изливает пред Господом печаль свою.
1. Preces afflicti, qui defessus
angorem suum ante Dominum profundit.
2. Господи! услышь молитву мою, и вопль мой да придет к Тебе.
2. Domine, exaudi orationem meam,
et clamor meus ad te veniat.
3. Не скрывай лица Твоего от меня; в день скорби моей приклони ко мне ухо Твое; в день, [когда] воззову [к Тебе], скоро услышь меня;
3. Non abscondas faciem tuam a me;
in quacumque die tribulor,
inclina ad me aurem tuam.
In quacumque die invocavero te,
velociter exaudi me.
4. ибо исчезли, как дым, дни мои, и кости мои обожжены, как головня;
4. Quia defecerunt sicut fumus dies mei,
et ossa mea sicut cremium aruerunt.
5. сердце мое поражено, и иссохло, как трава, так что я забываю есть хлеб мой;
5. Percussum est ut fenum et aruit cor meum,
etenim oblitus sum comedere panem meum.
6. от голоса стенания моего кости мои прильпнули к плоти моей.
6. A voce gemitus mei
adhaesit os meum carni meae.
7. Я уподобился пеликану в пустыне; я стал как филин на развалинах;
7. Similis factus sum pellicano solitudinis,
factus sum sicut nycticorax in ruinis.
8. не сплю и сижу, как одинокая птица на кровле.
8. Vigilavi et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
9. Всякий день поносят меня враги мои, и злобствующие на меня клянут мною.
9. Tota die exprobrabant mihi inimici mei,
exardescentes in me per me iurabant.
10. Я ем пепел, как хлеб, и питье мое растворяю слезами,
10. Quia cinerem tamquam panem manducabam
et potum meum cum fletu miscebam,
11. от гнева Твоего и негодования Твоего, ибо Ты вознес меня и низверг меня.
11. a facie irae et increpationis tuae,
quia elevans allisisti me.
12. Дни мои - как уклоняющаяся тень, и я иссох, как трава.
12. Dies mei sicut umbra declinaverunt,
et ego sicut fenum arui.
13. Ты же, Господи, вовек пребываешь, и память о Тебе в род и род.
13. Tu autem, Domine, in aeternum permanes,
et memoriale tuum in generationem et generationem.
14. Ты восстанешь, умилосердишься над Сионом, ибо время помиловать его, - ибо пришло время;
14. Tu exsurgens misereberis Sion,
quia tempus miserendi eius,
quia venit tempus,
15. ибо рабы Твои возлюбили и камни его, и о прахе его жалеют.
15. quoniam placuerunt servis tuis lapides eius,
et pulveris eius miserentur.
16. И убоятся народы имени Господня, и все цари земные - славы Твоей.
16. Et timebunt gentes nomen tuum, Domine,
et omnes reges terrae gloriam tuam,
17. Ибо созиждет Господь Сион и явится во славе Своей;
17. quia aedificavit Dominus Sion
et apparuit in gloria sua.
18. призрит на молитву беспомощных и не презрит моления их.
18. Respexit in orationem inopum
et non sprevit precem eorum.
19. Напишется о сем для рода последующего, и поколение грядущее восхвалит Господа,
19. Scribantur haec pro generatione altera,
et populus, qui creabitur, laudabit Dominum.
20. ибо Он приникнул со святой высоты Своей, с небес призрел Господь на землю,
20. Quia prospexit de excelso sanctuario suo,
Dominus de caelo in terram aspexit,
21. чтобы услышать стон узников, разрешить сынов смерти,
21. ut audiret gemitus compeditorum, ut solveret filios mortis;
22. дабы возвещали на Сионе имя Господне и хвалу Его - в Иерусалиме,
22. ut annuntient in Sion nomen Domini
et laudem eius in Ierusalem,
23. когда соберутся народы вместе и царства для служения Господу.
23. cum congregati fuerint populi in unum
et regna, ut serviant Domino.
24. Изнурил Он на пути силы мои, сократил дни мои.
24. Humiliavit in via virtutem meam,
abbreviavit dies meos.
Dicam: “ Deus meus,
25. Я сказал: Боже мой! не восхити меня в половине дней моих. Твои лета в роды родов.
25. ne auferas me in dimidio dierum meorum;
in generationem et generationem sunt anni tui.
26. В начале Ты, [Господи,] основал землю, и небеса - дело Твоих рук;
26. Initio terram fundasti;
et opera manuum tuarum sunt caeli.
27. они погибнут, а Ты пребудешь; и все они, как риза, обветшают, и, как одежду, Ты переменишь их, и изменятся;
27. Ipsi peribunt, tu autem permanes;
et omnes sicut vestimentum veterascent,
et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur.
28. но Ты - тот же, и лета Твои не кончатся.
28. Tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
29. Сыны рабов Твоих будут жить, и семя их утвердится пред лицем Твоим.
29. Filii servorum tuorum habitabunt,
et semen eorum in conspectu tuo firmabitur ”.